Josef Mourtada, İsveç’in Malmö şehrindeki bir partiye arkadaşlarıyla katıldı. Orada hemen yeni birisiyle tanıştırıldı. Tanıştığı çocuk iyi birisine benziyordu. Ancak bir süre sonra Josef, yeni tanıştığı çocukların kadınlar hakkındaki alay edercesine konuşmalarından rahatsız oldu. Jozef partinin ortasında tuvalete gitti. Tuvaletten bağırma sesleri geldiğini duyan çocuk kapıyı dinlemeye başladı.
Josef bir İsveç gazetesine verdiği demeçte, “Kızın, ‘Dur! İstemiyorum! Ne olur yapma!’ dediğini duydum” dedi. Josef aniden kapıyı açtı ve az önce tanıştığı çocuğun kıza tecavüz etmeye yeltendiğini gördü. Josef kızı kurtardıktan sonra çocuğu tuvaletten kovaladı. Sosyal medyada durumu paylaşan ve insanları daha dikkatli olmaya davet eden Josef’in gönderisi İsveç hükümeti tarafından değerlendirildi ve gereken işlemler yapılmaya başlandı. Josef’in gönderisinin bir bölümünde “Çok iyi gibi görünen erkekler bile sapık çıkabiliyor. Kadınların neden hep tedirgin olduklarını şimdi daha iyi anlıyorum. Artık neden erkekleri böylesine eleştirdiğinize daha iyi anlam veriyorum” diyor. Josef’in gönderisinin tamamını ve olayın perde arkasını aşağıdan okuyabilirsiniz.
“Geçen gece çok kötü bir olaya tanık oldum. Artık kadınların neden bu kadar tedirgin olduklarına anlam verebiliyorum.
Arkadaşımın evindeki partide güzel vakit geçiriyorduk. Yeni insanlarla tanışıyor ve havadan sudan sohbet ediyorduk.
Tuvalete giderken tuvaletten sesler geldiğini duydum. Kapıyı dinlemeye başladım. Bir kız “Dur! İstemiyorum! Nolur yapma!” diyordu. Hızlıca kapıyı açtım. O gece tanıştığım çocuğun bir kıza tecavüz etmeye yeltendiğini gördüm. Kız, var gücüyle direniyordu.
Haberlerde duyuyor olsam da hayatımda hiç böyle bir şeye bizzat şahit olmamıştım. İlk gördüğümde şok şaşırdım ve inanamadım. Çocuğa orayı terketmesini, kızla bir şey konuşmak istediğimi söyledim. O da bana, “Çabuk konuş. Daha yapacak işlerimiz var onunla.” dedi.
Kaşlarımı çatarak sert bir ifadeyle çocuğa, “Defol git buradan! Çık git!” diye bağırdım.
Çocuk gittikten sonra kızla konuştum. O kadar şaşırmıştı ki neler olduğunun farkında bile değildi. Bir yandan ağlıyordu bir yandan da olanları sindirmeye çalışıyordu. Yatağına kadar götürdüm. Uyuduktan sonra başında biraz bekleyerek oradan ayrıldım.
Dışarıya çıkarak olanları herkese anlattım. Anlattıklarımı dinleyen herkes çocuktan bir anda nefret etti. Çocuğun en iyi arkadaşları bile, “Bugünden itibaren öyle bir arkadaşımız yok” dediler. Herkes onu dışladı.
Kadınlardan tek istediğim bu gibi adamları gördükten sonra bütün erkeklerin sapık olduğunu düşünmemeleridir. Tanrı’ya şükürler olsun ki kızın hayatının kararmasına engel oldum.”
Jozef gibi delikanlılara çok ihtiyacımız var. Paylaşmayı unutmayın.
