İnsanların birbirlerini küçümsemesi çok üzücü. Dünyada bu kadar sorun varken buna kişisel sorumlarımızı da eklememiz yaşama sevincimizi solduruyor. İyi ki az sonra okuyacağınız hikayedeki yer alan Good Samatarian gibi insanlar var.
Hikaye gerçek hayattan alınma ancak %100 doğru mu bilemiyorum. Yine de insanı bir an olsun düşünmeye itiyor. Ben de birisinin buna benzer hata yaptığını görürsem gelecek sefer onu uyaracağım.
Birbirimizi hiç tanımasak da eğer sırt sırta verirsek dünyanın daha yaşanılası bir yer olacağına inanıyorum. Bakarsınız bir gün bir yabancı da size hiç ummadığınız bir anda yardım eder.
“Geçen gece kız arkadaşımla akşam yemeğine çıktık. Altı ergen tam karşımızdaki masada oturuyordu. Hal ve tavırları o yaştaki diğer ergenler gibi sinir bozucu olsa da katlanılabilir türdendi.
Bir yandaki müşteri kalkarken garsona bahşiş bıraktı.
Ergenlerden birisi ayağa kalktı ve telefonuyla masanın yanına doğru yöneldi. Mesajlaşıyor gibi yaptı ve parayı cebine indirdi. Tekrardan masadan kalktı ve arkadaşlarının yanına oturdu (Arkadaşları o sırada ‘Sana inanamıyorum! Nasıl yaptın?’ diye gülüp fısıldaşıyorlardı). Çocuk hiçbir şey olmamış gibi arkadaşlarıyla sohbete devam etti.
Böyle şeyler gördüğümde genelde müdahele etmem, işime bakarım. Bir an düşününce bahşiş bırakmadığı için müşteri hakkında olumsuz şeyler düşüneceği aklıma geldi. Bildiğiniz gibi garsonların çoğu alacakları bahşişe göre aylık planlarını yapıyor. Sonra müdahele etmeye karar verdim.
Ben: ‘Afedersiniz. Az önce aldığınız parayı geri koymanız gerekiyor.’
Kız: ‘Tamam. Şey aslında ben de tam…’
Ben: ‘Hemen dedim.’
Kız: ‘Şimdi sizin önünüzde yapasım gelmiyor.’
Ben: ‘HEMEN DİYORUM.’
Tam o sırada garson geldi ve bir önceki müşterinin hesabını kasaya götürdü. Hemen sonra da bahşişi cebine indiren kız boş masaya gitti ve bardakların altına cebine indirdiği parayı geri koydu. Masayı temizlemeye gelen bir diğer çalışan da bahşişi görür görmez, masayla ilgilenen garsona verdi. Birkaç dakika sonra da bizim ergenler restorandan ayrıldılar. Umarım iyi bahşiş bırakmışlardır.
Ergenler ayrıldıktan sonra garson yanıma geldi ve bana teşekkür etti. Başta ne olduğunu anlayamadığını ancak ergenlerle konuştuğum sırada sesim yükselince kulak misafiri olduğunu söyledi. Garson bana, “Yapmak zorunda değildiniz” dedi ama iyi ki yapmışım. Ben de garsona, “Tabii ki, ne demek. Elim kolum bağlı bekleyemedim” diye cevap verdim.
Hesabı istediğimde, hesapta kız arkadaşımla beraber sipariş ettiğimiz milkshakein olmadığını gördüm.
Şımarık çocuklar size tavsiyem, masalar başında beklemek zaten zorken, garsonların zar zor kazandıkları paraya göz dikmeyin. Yoksa karşınıza benim gibi biri çıkabilir.”
Hikayeyi arkadaşlarınızla paylaşmayı unutmayın.
