Yukarıda gördüğünüz anketi öğretmenleri çocuklara verdi ve doldurmalarını istedi. Oğlunun cevabını gören Bob’un yüreğine bir ateş düştü.
Çocuk sırasıyla ‘En sevdiğim yiyecek pizza” ve “En sevdiğim spor futbol” cevaplarını vermişti. Christopher’ın verdiği bir cevap vardı ki babanın boğazını düğümledi:
“En sevdiğim arkadaşım . . . kimse”.
Bob çok üzüldü.
50.000’den fazla paylaşılan Facebook gönderisinde, “Beş harflik bir kelimenin beni hiç bu kadar üzdüğünü hatırlamıyorum. Oğlumun verdiği cevap karşısında yüreğim dağlandı” dedi.
Oğlunda otistik spektrum bozukluğu vardı ve diğer oğulları gibi arkadaşlarının evinde kalıp eğlenemiyordu.
Arkadaşlarıyla kalamamasının sebebi adamın izin vermemesi değildi. Çocuk sadece arkadaşlarıyla kaynaşamıyordu.
Baba bir süre önce bir hikâye okumuştu. Hikâye kantinde tek başına yemek yiyen çocuğun yanına ünlü bir futbolcu oturması ve o günden sonra çocuğun bir sürü arkadaş edinmesiyle alakalıydı.
Baba haberi okuyunca, “En güzel yanı bunun bir senaryo olmamasıydı. Tamamen içtenlikle gerçekleştirilmiş bir iyilikle alakalıydı” dedi.
Sonra ekledi: “Bu tür haberleri okuyunca çok mutlu oluyorum. Çocuklar yaşları itibariyle arkadaşlarını itip kakabiliyorlar ve bu tür hikâyeleri sıkça okuyamıyorum. Keşke ünlü futbolcu gibi insanlardan daha çok olsa.”
Facebook gönderisinin bir kısmında Bob kendi oğluna benzer çocukları olan aileler için tavsiyelerde bulundu:
“Yapabileceğiniz tek şey çocuğunuzla daha fazla ilgilenmek ve ona sıkça sorular sormak. Diğer ailelerin çocuklarını da çocuğunuz durumu hakkında bildirmeniz gerekiyor.”
Bob insanlardan iki istekte bulundu. İlki oğlunun hikâyesini okumaları ve çocuklarıyla paylaşmaları. İkincisi ise çocuklarına, farklı olan diğer arkadaşlarına sevgiyle yaklaşmalarını öğütlemeleri.
Hikâyeden etkilendiyseniz ve farklılık yaratmak istiyorsanız paylaşın.