Yorgun geçen bir iş gününün ardından adam, koşarak eve gitti.
Tek istediği ayaklarını uzatıp maç seyretmekti. Çocuklarının maç izlerken gürültü yapmamasını ve eşinin de konuşmamasını istiyordu.
Bunun sonucunda eşiyle kavga etti.
Daha önce de kavga etmişlerdi. Ancak bu bardağı taşıran son damla olmuştu.
Kadın ertesi gece ve ondan sonraki gece de eve gelmedi.
Adamın dünyası başına yıkıldı. İki gün boyunca çocuklarıyla yalnız kalan adam eşine şöyle bir mektup yazdı:
Sevgilim,
İki gece önce büyük bir tartışma yaşadık. İşten eve geldiğimde çok yorgundum. Saat zaten sekizi geçmişti ve tek istediğim ayaklarımı uzatıp maç seyretmekti.
Muhtemelen senin de bütün gün evi temizlediğinden dolayı moralin bozuktu. Bebeğimizi uyutmaya çalışırken bir yandan da kavga eden çocuklarımızı ayırmaya çalışıyordun. Benimse tek yaptığım televizyonun sesini açmak oldu.
“Çocuklarla biraz da sen ilgilensen fena mı olur? Biraz da onlarla ilgilensen iyi edersin” dedin bana kızgınca.
Ben de “Hepimiz refah içinde yaşayalım diye ben de bütün gün kafa patlıyorum” dedim.
Tartışmamız giderek alevlendi. Sana asla geri alamayacağım laflar ettim ve sen de bağırarak benden bıktığını söyledin. Gözyaşları içinde o gece evimizi terkettin ve beni çocuklarla bir başıma bıraktın.
Çocuklara yemek yapmak ve tek tek uyutmak zorunda kaldım. Ertesi gün de eve dönmedin. Çocuklarla ilgilenebilmek için patronumdan izin aldım.
Çocukların ağlamalarına ve bağırışlarına tanık oldum.
Bütün gün çocuklarla ve evle ilgilenmekten duş almayı bile unuttum.
Aynı anda çocuklara kahvaltı hazırladım, onları giydirdim ve bir yandan da mutfağı temizledim.
Bütün gün yetişkin biriyle konuşmadığımdan kafam allak bullak oldu.
Bir an olsun yerimde oturamadım. Çünkü sürekli çocukları arkasında dolaşmak zorundaydım.
Hem fiziksel hem de psikolojik olarak o kadar yıprandım ki 20 saat boyunca aralıksız uyumak istedim. Ancak sabah erkenden kalkmak zorunda kaldım çünkü bebeğimiz ağlıyordu.
Senin her gün yaşadığını ben sadece iki gün yaşadım ve sanırım senin neler yaşadığını şimdi anlayabiliyorum.
Sürekli yorgun olmanın nedenini şimdi daha iyi anlıyorum. Anne olmak fedakârlık istiyor.
Eve para getirmektense çocuklarla ilgilenmenin daha zor bir iş olduğunu anladım.
Çocuklara bakmak için işini bırakıp ekonomik özgürlüğünü kaybetmenin ne kadar kötü bir duygu olduğunu anladım.
Ekonomik özgürlüğünün bana bağlı olmasının senin için ne kadar zor olduğunu anladım.
Arkadaşlarınla dışarıya çıkamamanın ve geceleri düzgünce uyuyamamanın ne kadar kötü bir duygu olduğunu anladım.
Çocuklarla evde kapalı kalmışken, dışarıda yapamadığın şeyleri hayal etmenin ne kadar acı olduğunu anladım.
Annem seni çocukları yetiştirme tarzın hakkında eleştirdiğinde de ne kadar acı çektiğini şimdi anladım. Çünkü en iyisini anneler bilir.
Sana bu mektubu yazmamın tek nedeni seni ne kadar özlediğim değil. Aynı zamanda sana şunları söylemek istedim:
“Çok güçlü bir annesin ve harika bir iş çıkarıyorsun. Seninle gurur duyuyorum”
Adamın, eşine yazdığı mektup internette hızla yayıldı. Eşinin kendisini terketmesi sonucunda adamın gerçeklerin farkına varması ona büyük bir ders olmuş.
Umarız ki mektubu okuyan herkes bundan ders çıkarır ve çocuk büyütmenin ne kadar zorlu bir iş olduğunu anlar.
Anneliğin çok kutsal olduğunu düşünüyorsanız paylaşın.
