Herkes basit bir soğuk algınlığı sandı.
Gün geçtikçe durumu ağırlaştı.
Ebeveynleri Ruth ve Jonathan Scully, 3 yaşındaki oğulları Nolan’ın nadiren görülen bir kanser türü olan rabdomiyosarkom hastası olduğunu öğrendi.
2015 yılının eylül ayında Nolan’ın burnu tıkandı. Anne ve babası bunun sıradan bir soğuk algınlığı belirtisi olduğunu düşündü. Çocuk bir süre sonra nefes almakta da güçlük çekmeye başlayınca durumun ciddiyetinin farkına vardılar.
İki ay sonra doktoru, çocuğun solunum yollarında oluşan bir tümörün bunlara neden olduğunu söyledi.
Çocukta nadir olarak görülen bir kanser tipi olan rabdomiyosarkom olduğu ortaya çıktı. Bu kanser türüne maalesef kesin bir çözüm bulunamıyor.
Ruth, oğlunun ne kadar kötü halde olduğunu göstermek istedi. Annesi duş alırken bile Nolan yanından ayrılmak istemediğinden yerde yatıyordu.
Tedavi görmekte olan Nolan gün geçtikçe zayıfladı. Kanser bütün vücuduna yayılmıştı.
Kanser vücudunuza yayıldığında hayatta kalma şansınız %20 ile %40 arasında azalıyor.
Nolan’ın annesi oğlunun son günlerini kayıt altına almaya başladı.
Nolan hastaneye son kez götürüldüğünde günlerdir yemek yememişti. Sürekli istifra ediyordu.
Son günleri
Nolan’ın annesi oğluyla arasında geçen diyalogları Facebook’ta şöyle paylaştı:
Yanına oturdum ve başımı başına yasladım.
Ben: Nefes almak zorlaşıyor değil mi?
Nolan: Evet.
Ben: Canın çok mu acıyor bir tanem?
Nolan: Şey… Evet.
Ben: Artık bununla mücadele etmek zorunda değilsin.
Nolan: (Büyük bir mutlulukla) Öyle mi? Ama senin için mücadele edeceğim anneciğim!
Ben: Hayır oğlum. Bunca zamandır annen için mi mücadele ediyordun?
Nolan: Evet, anne.
Ben: Nolan Ray, annenin görevi nedir?
Nolan: Beni korumak.
Ben: Artık seni koruyamıyorum. Seni bundan sonra cennette koruyacağım.
Nolan: Yani ben cennete gidip sen gelene kadar orada oyunlar mı oynayacağım? Geleceksin sen de değil mi?
Ben: Evet oğlum tabii ki geleceğim. Annen her daim yanında olacak.
Nolan: Teşekkür ederim, anneciğim! Ben orada Hunter, Brylee ve Henry’yle oynayacağım!
Diyaloğun ardından Nolan birkaç gün boyunca sürekli uyudu.
Aile, son gecesini evinde geçirsin diye çocuğun eşyalarını toplamaya başladı. Eşyalarını toplarken, Nolan annesinin elini tuttu ve hastanede kalmasının daha doğru olacağını söyledi.
Ruth Scully, Facebook’ta “Dört yaşındaki oğlum elimi tuttu ve üzülmemem için bunu söyledi” dedi.
Anne, sözlerine şöyle devam etti:
Akşam 9 civarında Youtube’da beraber çizgi film izliyorduk. Nolan’dan duş alıp gelmek için izin istedim. Çünkü annesinin her daim elini tutmasını ve yanından ayrılmamasını istiyordu.
Bana, “Tamam anne. Sen gelene kadar yanımda Chris amcam dursun” dedi.
Banyoya girmeden hemen önce oğluma, “Hemen geliyorum bir tanem. Çabucak duş alacağım” dedim.
Hemen oğlumun yatağının üstüne çıktım. Ellerimi suratına koydum. O anda hayatım boyunca unutamayacağım bir mucize gerçekleşti.
Meleğim nefes aldı, gözlerini açtı, gülümsedi ve bana ‘Seni seviyorum anneciğim’ deyip 11:54’te gözlerini sonsuza dek kapattı.
Oğlumun kulağına ‘You are my sunshine’ şarkısını söyledim.
İnanabiliyor musunuz? Yaşına ve hastalığına rağmen küçük çocuk ‘Seni seviyorum’ demek için gücünü toplamayı ve bu sözleri sarfetmeyi başarmış.
Nolan’ın hikâyesinden etkilendiyseniz paylaşın.
