Hikaye, rivayet üzerine yazılmıştır ve gerçekte olup bitenleri bütün ayrıntılarıyla kimse bilmemektedir. Yine de okunmaya değen bir hikaye. Hikayenin vermek istediği mesajdan herkes bir şeyler çıkarmalı. Beğenirseniz arkadaşlarınızla paylaşmayı unutmayın.
Görme engelli bir kız, görme yeteneği yok diye kendinden nefret ediyormuş. Erkek arkadaşı hariç herkesten nefret ediyormuş. Eğer bir gün tekrardan görürse, erkek arkadaşıyla evleneceğine yemin etmiş.
Bir gün birisi kıza gözlerini bağışlamış ve kız artık görebiliyormuş. Erkek arkadaşını da artık görebiliyormuş. Erkek arkadaşı, “Artık dünyayı görebiliyorsun. Benimle evlenir misin?” diye sormuş.
Kız, erkek arkadaşının da görme engelli olduğunu anlayınca şok olmuş ve onunla evlenmeyi reddetmiş. Erkek arkadaşı ağlamış ve kızın hayatından çıkmadan hemen önce ona bir mektup yazmış. Mektuptaki en çarpıcı cümle şu olmuş:
“Gözlerime iyi bak, sevgilim”
Eşiniz hakkında şikayet etmeden önce, kimsesizlikten ağlayan bir adamı/kadını düşünün.
Hayatınızdan şikayetçi olmadan önce, erkenden ölenleri düşünün.
Çocuklarınızdan yakınmadan önce, çocuğu olması için can atan ancak tıbben mümkün olmayan kişileri düşünün.
Eviniz temiz olmadığında birilerini şikayet ederken, sokakta yaşayan insanları düşünün.
Aracınızla trafikte sıkıştığınızda yakınırken, arabası olmayıp yalın ayak yürüyenleri düşünün.
İşinizden şikayetçi olmadan önce, işi olsun diye can atan işsiz birini ya da engelli bir insanı düşünün.
Ve birilerini günah keçisi ilan etmeden önce, kimsenin hatasız olmadığını aklınıza getirin.
Ve depresyona girip yaşamak istemediğinizde, gülümseyin ve hayatta olduğunuz için ne kadar şanslı olduğunuzu düşünün.
Buna benzer yazılar görmek için beğenmeyi unutmayın.
