Avustralyalı Jacinta Masters kahrolmuş bir şekilde giyim mağazasına gitti.
Bebeği için aldığı kıyafetleri geri verecekti.
Kıyafetleri iade ederken bir sorun yaşadı. Kıyafetleri alırkenki banka kartını yanında getirmediği için, kıyafetlerin para iadesini alamıyordu.
Jacinta, arkasındaki kuyrukta bekleyenlere aldırmadan içini dökmeye başladı.
Artık kıyafetlere ihtiyacı olmadığını ve bir an önce hastaneye geri dönmesi gerektiğini söyledi. Hastanede ölü doğan bebeğinin defnedilmesi için gerekli belgeleri imzalaması gerekiyordu.
Jacinta durumu açıkladığında kasiyer onu hemen anladı.
Mağazanın politikalarını göz ardı ederek Jacinta’ya para iadesi yaptı.
Kasiyer, Jacinta’ya bebeği Sammy’i saracak bir battaniyesi olup olmadığını sordu ve her şey o andan itibaren başladı.
Jacinta isimli Avustralyalı bir anne Facebook’ta yürek burkan hikayesini şöyle anlattı:
“Az sonra okuyacaklarınız Best & Less’te bugün bana çok iyi davranan Jo isimli bir çalışanla alakalı.
Beni tanımıyordun. Bu sabah Best & Less’e geldim. Ölü doğan bebeğimin kıyafetlerini iade etmek istedim.
“Bebek kıyafetlerini satın alırken kullandığım banka kartımı yanımda getirmediğim için para iadesi yapılamayacağı söylendi. Çok üzüldüm. Kartım yanımda yoktu. Bir an önce hastaneye gidip bebeğimin defnedilmesi için gerekli belgeleri imzalamam gerekiyordu. Kıyafetlerden bir an önce kurtulmak istiyordum çünkü hiçbirini görmek istemiyordum.
Bunu söyledikten birkaç saniye sonra suratındaki o samimi ifadeyi gördüm. Mağazanın politikalarını yok sayarak bana para iadesi yaptın.”
“Daha sonra bebeğimi sarmak için bir battaniyemin olup olmadığını sordun. Battaniyem yoktu. Battaniye almam gerekiyordu.
Bana sarıldın ve omzunda ağlamama izin verdin. Daha sonra bana yepyeni bir battaniye verdin. Mavi renkli ve üzerinde bulutlar olan bir battaniye.
Mükemmel görünüyordu.”
“Kasaya geri dönüp battaniyenin parasını ödemek istedim. Ancak battaniyenin parasını almayarak kendi cebinden ödedin. Sana bir melek olduğunu söyledim.
Başka söyleyecek sözüm yoktu. Sana nasıl teşekkür edeceğimi bilemedim.
Hastaneye giderken yol boyunca ağladım. Hastanenin önünde 15 dakika boyunca oturup ağladım ve bebeğimin battaniyesine sarıldım.”
“Maalesef seni tanımıyorum. Adını bile bilmiyorum. Takma ad kullanıyorum yazımda da.
Bebeğim ve benim için göstermiş olduğun inisiyatif için sana binlerce kez teşekkür ediyorum.”
“Şunu bilmeni istiyorum ki bana vermiş olduğunda battaniyeye sarılarak, sanki bebeğime sarılmış gibi hissettim ve bana huzur verdi.
Benim ve bebeğim için yaptıklarını asla unutmayacağım.
Sen bir meleksin. Asla kalbimden çıkmayacaksın!”
Gördüğünüz gibi iyilik yapmanın dili, dini, ırkı ve yaşı yok.
Kasiyerin yürekleri ısıtan iyiliğinden etkilendiyseniz paylaşmayı unutmayın.
Umarız ki Jacinta’nın hikayesi sayesinde zor zamanlar geçiren insanlara karşı daha duyarlı oluruz ve yardım eli uzatırız.
