Kanser için boşuna amansız hastalık demiyorlar. Mutlaka etrafımızda kanser hastası bir tanıdığımız olmuştur.
Az sonra okuyacaklarınız kanserle iki yıl mücadelesinin ardından hastalığa yenik düşen beş yaşındaki çocuk hakkında.
2016 yılında Charlie Proctor’da çocukluk çağlarında görülen bir karaciğer tümörü olan hepatoblastoma rastlandı. Hastalığı nedeniyle acilen karaciğer nakline ihtiyacı vardı.
Anne ve babası, Charlie için her şeyi yaptı. Nakil için gerekli miktarı topladıklarını düşündüler. Nakil yapılacak hastane, masrafın topladıklarının üç katı olduğunu söyledi.
Geçtiğimiz haftalarda küçük çocuk annesinin kollarındayken hastalıkla olan mücadelesini kaybetti.
Oğlu hayatını kaybetmeden saatler önce anne Amber, Facebook’ta aşağıdaki fotoğrafı paylaştı.
This will be the last photo I post of Charlie. As the days go by he deteriorates more and more. He no longer looks like…
Posted by Charlie's Chapter. on Friday, November 9, 2018
Amber, gönderisinde şunları söyledi:
“Üzgün. Yorgun. ‘Artık ne yapmam gerekiyor bilmiyorum’dan başka bir şey söylemiyor. Bugün yatağa uzandı. Ayağa kalktı. Koltuğa uzandı. Yukarıya çıktı. Sonra tekrar uzandı.
Charlie, kısık bir sesle ‘Anne. Başıma gelenler yüzünden çok üzgünüm’ dedi. Kendi hatası değildi.
İçim yandı. Charlie yaşındaki bir çocuk bırakın böyle hissetmeyi böyle cümleler bile kurmamalı.”
Sorry for the late update, the last few days have been tiring and we’ve just needed some time together. Charlie is…
Posted by Charlie's Chapter. on Saturday, November 3, 2018
Saatler sonra Charlie, annesinin kollarında ve babası yanında oturuyorken son nefesini verdi.
Anne son olarak, “Dün gece saat 23:14’te en iyi arkadaşım ve dünyadan çok sevdiğim Charlie’m son nefesini verdi. Babası yanındaydı. O sırada kollarımdaydı. Ne kadar acı içindeyiz tahmin bile edemezsiniz” dedi.
Last night at 23:14 my best friend, my world, Charlie, took his final breath. He fell asleep peacefully cuddled in my…
Posted by Charlie's Chapter. on Saturday, November 10, 2018
Maalesef çocuklara böyle hastalıkların teşhisi koyulabiliyor ve yürümeye yeni başlamışken hayatlarını kaybediyorlar.
Hayati garantiye almamamız lazım. Hala hayattalarken sevdiklerimizin yanında olmalıyız. Herkesin bunu bir kez daha hatırlaması için paylaşalım.