Alissa her şeyi böyle anlattı:
“Soğuk geçen ocak ayının bir gününde telefonum çaldı. KVC’den arıyorlardı. Detayları duyduğumda çok üzüldüm. Bradley iki aylık bir bebekti. Sürekli doktora görünmesi gerekiyordu. Annesi bunu yapamadığından ona geçici olarak bir aile aranıyordu. KVC çalışanı, ‘Gelip bebeği alabilir misin?’ diye sordu. Hikâyemiz böyle başladı.
Bradley ile tanıştığımda hemşireler, bebeğin çok durgun olduğundan bahsettiler. Hastaneye geldiğinden beri gülmemişti. Kollarıma verdiler. O güzel kahverengi gözlerine bakıp, ‘Merhaba yakışıklı’ dedim. Birden gülümsedi. Gözlerim doldu. Hemşireler gözlerine inanamadılar.
Bradley’ye beş gün boyunca evimde baktım. Daha sonra KVC’nin ofisine gidip annesiyle tanıştım. Bebeğine baktığım için bana nasıl davranacağını önceden kestiremedim. Rose ile tanışacağım için gergin ve heyecanlıydım. Çocuğunu tekrar gördüğünde gözlerindeki o sevgi ve heyecana tanık oldum. Hemen boynuma sarıldı ve ‘Bebeğime baktığınız için teşekkür ederim. İyi birisinin yanında olması için her gün dua ettim. Hakkınızı asla ödeyemem’ dedi. Aynı anda ağlamaya başladık.
Rose’un uzun süredir tek başına dört çocuğuna baktığını öğrendim. O evde yokken evde gerçekleşen bir kaza nedeniyle Bradley yaralanmış. Hastaneye götürülünce sosyal servisler dört çocuğunu da elinden almış.
İlk buluşmalarımız oldukça hüzünlüydü. Rose bebeğini iki haftada bir sadece bir saat görebiliyordu. Sosyal hizmetler çalışanlarının yardımıyla görüşme süresi uzatıldı. Bu süreçte Rose ile aramızda güzel bir arkadaşlık bağı oluştu.
İki haftada bir Bradley’yi Rose’un evine götürdüm. Her geldiğimde çayı hazırdı. Ben de evladını hemen kollarına verirdim. Zamanla onun hakkında bilgi sahibi oldum. Çocuklarını geri alabilmesi için beraber çalışmaya başladık.
Bir yaz akşamı Bradley’nin evine kalıcı olarak dönmesine izin verildi. Ailecek yemek yedik ve bunu kutladık. Birbirimize hikâyeler anlattık ve birbirimizi daha yakından tanımaya başladık. Bir araya gelişimizi Tanrı’nın bir işareti olarak gördük.
Bradley’ye yedi ay boyunca baktım. Şimdi oldukça mutlu bir çocuk. Yürümeyi bırakın artık koşuyor. Harika bir çocuk. Ailemize bizimle kaldığı süre boyunca neşe getirdi. Minik Bradley sayesinde Rose ile arkadaş olduk.
Rose, Bradley’nin vaftiz annesi olmamı isteyerek beni onurlandırdı. Vaftiz töreninde inanılmaz heyecanlıydım. Çocuklarına kavuşan Rose’un sevinci suratından okunabiliyordu. O sırada bir şeyin farkına vardım. Tanrı bizi bu şekilde sınamıştı. Böyle zor günler geçirmesek iyi günlerimizin değerini bilemeyecektik.
Meşgul olsak bile irtibatı koparmadık. Özel günlerde mutlaka bir araya geldik. Yemek yedik ve birbirimize hediyeler aldık. Rose, bana Kenya mutfağını öğretti. Ayda en az bir kere bir araya geliyoruz. Çocuklarımız beraber oynuyor. Çay eşliğinde Rose ile olan arkadaşlığımız daha da güçleniyor. Tıpkı diğer birçok kadının olmaya çalıştığı gibi bizler de iyi birer anne olmaya çalışıyoruz.
Bradley’yi görmeye devam ediyorum. Çocuklarım ve eşim, Bradley kadar şirin bir bebek görmediklerini söylüyorlar. Ben de katılıyorum.
Rose inanılmaz güçlü ve cesur bir anne. Onun yanındayken kendimi şanslı hissediyorum. Bradley’nin iki annesi olduğunu söylüyor. Çocuğunun kısa süreliğine de olsa başka bir anne tarafından bakılmasını asla tehdit olarak görmüyor. Ondan çok şey öğrendim.
Minik Bradley sayesinde iki anne arasında güzel bir arkadaşlık gelişmiş. Gördüğünüz gibi anne olmak DNA veya kan bağında değil kalpte gizli. Katılıyorsanız paylaşın.