“İşten sonra markete uğradım.
Kasaya yaklaştığımda kasiyer bana bakarak, “Ne iş yapıyorsun?” diye sordu.
“Hemşireyim” dedim.
“Böyle çalışmana izin verdiklerine şaşırıyorum doğrusu. Hastaların saçların hakkında ne düşünüyor?” diye sordu.
Hemen ardından arkamda sıra bekleyen yaşlı bir kadına, “Sizce saçı nasıl?” diye sordu benim için.
Yaşlı kadın, “Sözüm meclisten dışarı ama benim tarzım değil” diye yanıtladı.
Kasiyer, iş yerine bu kılıkla gelmelerine izin vermediklerini sert ve alaycı bir dille anlattıktan sonra bir hemşirenin bu şekilde hastanede çalışmasına anlam veremediğini üstüne basarak tekrarladı.
Benim düşüncelerim farklı. Saç rengim böyle olduğu halde birçok hastamı tedavi ettim. Alzheimer hastalarının son anlarında ellerinden tutarken dövmelerin işimi engellemedi. Kulağımdaki pirsingler, ölüm döşeğindeki hastaların mutlu anılarını anlatırken veya son isteklerini bana iletirken kulağımın duymamasına neden olmadı. Dilimdeki pirsing de ölümcül hastalık teşhisi koyulmuş bir hastayı teselli etmekten beni alıkoymadı.
Şimdi söyleyin. Dış görünüşüm, güler yüzüm, temiz kalbim beni nasıl hemşirelik mesleğini yapamayacak bir konuma getiriyor?”
Dış görünüşünüzün yaptığınız işi engellemediğini düşünüyorsanız paylaşın.