Hugo ve Michael ilk kez 2014 yılındaki 41 kilometre uzunluğundaki maratona katıldılar. Mikael bir yandan koşuyor bir yandan da tekerlekli sandalyedeki oğlu Hugo’yu ittiriyordu. Bu yıl yine maratona katılarak, ard arda 3. kez maratona katılmış oldular.
Baba Michael’ın maratona katılmasındaki asıl neden rekor kırmak ya da birinci olmak değil tabii ki.
Mikael, “Benim oğlum gibi engele sahip çocukların ailelerine isteseler neler yapabileceklerini göstermek istedim. Gerçekten yol kat ettiğimize inanıyorum. Geçen sene özel olarak organize edilen başka bir koşu yarışmasına daha katıldık. Ben ve Hugo gibi 20 aile de bu yarışmaya katıldı. Birilerine ilham verdiğimizi görmek gerçekten çok sevindirici.” dedi.
Yan yana koşmak baba ve oğlu birbirine daha da yakınlaştırmış.
“Hugo’nun hastalığı ve engeli sebebiyle, ortak şeyler yapmak ve hatta yapacak ortak bir şey bulmak gerçekten çok zordu. Yarışmaya ilk kez katıldığımızda oğlumla beraber yapabileceğimiz ortak bir şeyin olduğunu anladık. Bize çok katkısı oldu. Beraber koşarken ikimiz de çok daha güçlü hissediyoruz.”
Birinci olmak veya derece yapmak babanın umrunda değil. Tek istediği oğlu Hugo ile beraber eğlenceli vakit geçirmek. Bu sene 4 saat koşmayı planladılar.
Baba, “Geçen sene 4 saat 29 dakika, ondan önceki sene de 5 saat 9 dakika koştuk. Bir amacımız varmışçasına yarışmak gerçekten iyi hissettiriyor” dedi.
Sonuçlar geçenlerde açıklandı. Michael ve Hugo bitiş çizgisini tam 4 saat 10 dakikada geçmişler. Harikasınız!
Engele sahip arkadaşlarınız ve ebeveyn tanıdıklarınız varsa, onların içine de hayat sevinci serpilmesi ve ilham almaları için yazıyı paylaşmayı lütfen ihmal etmeyin.