“Canım kızım, ben yaşlanırken lütfen bana sabır göster. Neler çektiğimi çok iyi anla. Konuştuğumuzda bazı şeyleri defalarca tekrar ediyor olabilirim. Yine de bana, “Az önce de aynı şeyi söyledin” deme. Dinle lütfen.
Küçüklüğünü ve uykuya dalmadan önce sana okuduğum masalları hatırla. Banyo yapmak istemediğimde, kızma ve beni lütfen mahcup etme. Banyo yapmamak için bahaneler uydurduğun sırada senin arkandan koşuşumu hatırlıyor musun? Yeni teknolojileri öğrenemediğimde, lütfen öğrenmem için sabırla bekle ve beni küçümseme. Hatırlıyor musun canım kızım, sana nasıl yemek yemeyi, saçını taramayı, giyinmeyi ve hayatındaki küçük sorunları çözmeyi nasıl öğrettiğimi?
Ben yaşlanırken lütfen sabırlı ol. Neler çektiğimi anla. Eğer konuştuklarımızı unutuyorsam, hatırlamam için zaman tanı. Yine hatırlayamazsam, lütfen kızma. Benim için en değerli olan şeyin senin yanında olmak olduğunu bil. Yaşlı ve buruşmuş bacaklarım yavaşça hareket ederse, tıpkı sana yürümeyi öğrettiğim gibi bana yürümemde yardımcı ol. O günler geldiğinde, üzülme ve sadece yanımda ol. Hayatımın sınırlı günlerini sevgi dolu şekilde geçirmemi sağla. Bana yaptıkların için gülümsemeyi ve teşekkür etmeyi ihmal etmeyeceğim. Seni her gördüğümde suratımda kocaman bir gülümseme oluşuyor. Hep yanında olduğumu hatırla. Sadece, seni çok sevdiğimi söylemek istiyorum canım kızım.”
Mektuptan etkilendiyseniz, aile bireylerinizle de paylaşmayı unutmayın.